Existentiële angst

Existentiële angst is de angst die voortvloeit uit het besef dat het bestaan eindig is, dat het bestaan absurd zou kunnen zijn en dat de mens vrij is en dus beslissingen moet nemen. Deze angst komt dan ook vaak naar boven als we bedreigd worden in de fundamenten van ons bestaan: fysiek (door noodlot en dood), geestelijk  (door leegte en verlies van zin) en moreel (door schuld en oordeel).

Als fundamentele grondangst is existentiële angst niet abnormaal omdat hij voortkomt uit menselijke existentie zelf. De omgang met deze angst bepaalt of hij ziekmakend wordt.

‘Meestal bekijken we het leven vanuit onze gedachtewereld, een conceptueel perspectief. Op zo’n moment vertrouw je op de ideeën die je hebt over jezelf. Dat maakt je kwetsbaar en angstig. Als ik bijvoorbeeld denk dat ik erg bekend ben en niemand bevestigt dit idee, dan valt mijn identiteit uiteen. Wat ben ik dan nog? Dat kan anders. Er zijn existentiële zelfreferenties, zoals je lichamelijke sensaties, waarbij we geen bevestiging nodig hebben. Je kunt trainen om hiermee in contact te zijn.’ – Lene Handberg